Rozdział 1 - Claire i jej brat

Dzisiejszego poranka pogoda dopisuje. W jednym z domów przez okno w Strefie Nadprzyrodzonych, na twarz śpiącej jeszcze dziewczyny, pada strumień światła. Niezbyt przejmuje się tym faktem. Jej sen przerywa dwudziestosześcioletni młodzieniec.

-Wstawaj! Jak długo zamierzasz jeszcze leniuchować?! Zaraz zaczną się zajęcia! – odezwał się brunet.

Dziewczyna ociężale otwiera oczy i nie zwraca uwagi na głośną pobudkę brata.

- I tak się nudzę na zajęciach z teorii, nic ciekawego na nich nie ma. Ciągle przerabiamy to samo. -odburknęła niebieskowłosa.

-Claire, jak ty masz zamiar zdać egzamin, kiedy nie chodzisz na zajęcia z teorii? - chłopak jest już zirytowany- Zapomniałaś, że chcesz być lepszym wojownikiem ode mnie? Ile razy mam ci powtarzać, że w tej pracy nie liczą się tylko umiejętności, ale również intelek?

-Dobra Rafael, nie musisz się już aż tak pieklić...- odpowiedziała lekceważąco.

W tym momencie wchodzi kobieta z czerwonymi włosami.

-Czy wy musicie się drzeć od samego rana?! W tym domu obowiązują zasady kultury osobistej! - powiedziała z irytacją.

Claire spuściła wzrok. Można dostrzec skruchę w jej oczach.

-Przepraszam ciociu... - cichutko powiedziała.

Wyciągnęła rękę na zgodę bratu, zaś ten spojrzał się na nią z pogardą i jedynie mruczy coś pod nosem. Chłopak chce odejść, ale kobieta go zatrzymała.

-O co znowu poszło? Dlaczego nie chcesz pogodzić się z siostrą?- wypytuje kobieta.

-Mamo, przestań gadać ciągle o tym samy. Dlaczego? Otóż wiedz, że mam dość tej rutyny. Wyciągam do niej pomocną dłoń, chcę pomóc, aby zdała egzamin. A ona?! Po prostu ma to gdzieś! - po mimice widać jak powstrzymuje się od innych, zbędnych komentarzy.

-Nie prawda! Kiedy proszę ciebie o pomoc to mówisz, że mam sama sobie poradzić z problemem! Nie udawaj, że... - kobieta rzuciła gniewne spojrzenie na Claire, a ona wstrzymała się od dalszych docinek.

W tym czasie Rafael mając tego dość, udał się do innego pokoju. Po całej akcji kobieta wyszła przygotować śniadanie, a dziewczyna w spokoju się przygotowuje. Podczas śniadania atmosfera jest napięta, mało kiedy ktoś zabierał głos, przez co czerwonowłosa mówi wręcz monolog. Ani Claire ani Rafael nie mieli ochoty na jakąkolwiek rozmowę, a na pewno nie ze sobą nawzajem. Po zjedzonym śniadaniu czy chcieli czy nie, musieli razem iść do Bazy Wojowników. Po drodze panowała cisza aż do czasu...

-Musisz ciągle coś wymyślać i wykręcać się od zajęć teoretycznych?- zapytał ją spokojnym głosem.

-Kiedy ja mówię prawdę. Całą teorię praktycznie nauczyłam się na pierwszym roku, przez te pozostałe cztery lata powtarzamy na okrągło to samo... Nudzi mi się. - powiedziała z widocznym zniesmaczeniem.

-Nie rozumiesz, że tu nie chodzi o ,,nudzi mi się'' ? Jeśli nie będziesz obecna na wyznaczonych lekcjach z teorii, nie dość że wpłynie to na frekwencje, a tym samym nie dopuszczą cię do egzaminu, to w dodatku nie zrobisz niczego w praktyce. Co ja mówię, nawet teraz masz problem z najprostszymi rzeczami, bo nie przykładasz się do opanowania teorii.

Dziewczyna nie jest zadowolona z zaprezentowania jej słabości przez brata.

-A więc... Dlaczego mi po prostu nie pomożesz?

-Eh... Claire... Jesteś już pełnoletnia, więc zachowuj się jak przystało na ten wiek, a nie zadajesz durne pytania. Dlaczego ci nie pomagam w ćwiczeniu umiejętności? Domyślam się, że tylko takie pytanie wchodzi w rachubę. Nie chcę żebyś polegała tylko na mnie, zresztą jak mam ci pomóc, skoro nie rozumiesz, co do ciebie mówię, bo się nie uczysz? To, że jestem jednym z wyższych w siłach zbrojnych, nie oznacza, że mam obowiązek cie wszystkiego uczyć. System w szkole jest wystarczający, a dużo zależy od twoich chęci. - spojrzał przed siebie - Nie ważne i tak tutaj się rozdzielamy, muszę jeszcze przed pracą wpaść do sekcji badawczej. Zatem do zobaczenia.

Po długiej wypowiedzi brata, dziewczyna również się z nim pożegnała, myśląc nad jego słowami. Szła drogą, którą chodzi prawie codziennie, więc znała każdy szczegół na pamięć. Zamyślona spojrzała na prawo, gdzie znajduje się sekcja badawcza, później w drugą stronę na budynek zajęć praktycznych. Dochodząc do budynku zdziwiła się, że nikt przed nim nie stoi. Ma milion wersji, w końcu Claire ma niesamowicie dużą wyobraźnie. Dopiero przypomniała sobie, że wykładowca odwołał dzisiejsze zajęcia. Zrozumiała swój błąd będąc pod samymi drzwiami. Nieco wkurzona swoją pomyłką, wraca do domu, bo nie ma dzisiaj ochoty na robienie czegokolwiek.

-Ehh.. Szkoda, że nie mam takich dobrych relacji z bratem jak to było kiedyś. Pamiętam ten dzień kiedy go poznałam i  ten, w którym zamieszkałam z nim.

Claire przypomina sobie własną historię:

Kiedy byłam mała, mało kiedy widywałam moje rodzeństwo. Mimo rzadkiego kontaktu myślę, że moja podświadomość celowo zapamiętywała ich twarze, zachowania i styl bycia. Było mi łatwiej, gdy po raz kolejny widziałam siostrę czy brata pamiętając ich. Rafael jest z nas wszystkich najstarszy i pomimo tak dużej różnicy wieku potrafiłam dobrze dogadywać się z nim. To były dobre czasy, kiedy moi rodzice jeszcze żyli. - w tym momencie dziewczynie napłynęły łzy do oczu, po jej twarzy widać tęsknotę za rodzicami - Mimo, że miałam zaledwie osiem lat, gdy ich straciłam i nie wiem jak to się wydarzyło, nie pamiętam nic z tego smutnego dnia. Brat mówił, że to najprawdopodobniej skutek wstrząsu dla tak małego dziecka, po prostu wymazałam to z pamięci. Nie wiedziałam co ze sobą zrobić po śmierci mamy i taty... Nie sądziłam, że Josephine, mama Rafaela przygarnie mnie do siebie i będę mieszkać z nią i bratem. Jakby nie patrzeć, była to pierwsza kobieta, z którą mój ojciec miał dziecko.... Powiedziała, że mam na nią mówić ciociu i tak zostało do dnia dzisiejszego. Gdy nadszedł właściwy czas, zapisałam się do szkoły wojskowej i ten rok jest ostatnim w mojej edukacji. W międzyczasie poznałam wielu dobrych nadprzyrodzonych, choć ludzi u nas w Strefie też jest dość dużo. - na chwilę zamyśliła się i zrobiła poważną minę -Od różnych osób słyszałam obelgi odnośnie mojej roli w trzydziestym drugim lutym. Nie mam pojęcia co to oznacza...Jaki trzydziesty drugi, w dodatku luty? Absurd goni absurd... Przezywali mnie, aż pewnego dnia nazwali mnie...- w tym momencie głos dziewczyny zadrżał.

Jeszcze dość długi czas szła do domu, a gdy doszła powiedziała cioci o tym, że zajęć nie było i poszła na polanę poćwiczyć swoje umiejętności bojowe. Nadszedł wieczór, więc dziewczyna wróciła do domu. Gdy Rafael dowiedział się o błędzie, jaki popełniła Claire, znalazł kolejny powód do drażnienia siostry. Niebieskowłosa wkurzyła się, zaś jego samego to bawiło. Na następny dzień poszła na zajęcia z teorii.

-Dzisiaj omówimy system dziedziczenia mocy od rodziców. -powiedział nauczyciel.

-Cooo?! Znowu to samo?! - wykrzyczeli wszyscy razem.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Systemu mocy u nadprzyrodzonych - W jaki sposób moc jest dziedziczona wśród nadprzyrodzonych?
Celowo piszę o nadprzyrodzonych bo dziedziczenie u egzekutorów jest trochę inne.

Na wstępie muszę powiedzieć,że każdy nadprzyrodzony ma dwie lub jedną moc. W drugim przypadku takie osobniki lepiej ją kontrolują niż przeciętni nadprzyrodzeni. 

Cóż mamy rodziców. Każdy rodzic ma dwa współczynniki, ale jak można zauważyć przy osobie nr 1 ujawnił się tylko jeden. Jest to możliwe, ale nie oznacza to, że nie ma drugiego współczynnika. Drugą możliwością jest również to, że dwa pierwotne współczynniki się połączyły i powstało zupełnie coś nowego czyli np. ziemia i wiatr połączyły się i dały początek ogniu. U osoby nr 2 ujawniły się oba współczynniki. W następnym pokoleniu przy osobie nr 3 pojawiła się ziemia. Dlaczego? Dziedziczenie mocy nie musi być prostolinijne, najczęściej jest to po prostu drogą przypadku, zatem niektórzy mają moce, które wykluczają siebie nawzajem np, wodę i ogień - wymaga od użytkownika wielkich zdolności do opanowania takich ,,zestawów''. Kolejny jest nr 4, który posiadł zupełnie inne współczynniki. Możliwe jest to ,że jednym z tych współczynników należy do osoby nr 1. Druga opcja to z połączenia 2 współczynników -osobnik nr 4 nieświadomie wyspecjalizował z dwóch współczynników pochodzących od rodziców zupełnie inne współczynniki.