Rozdział 44 - Nowe otoczenie.

Wpadające do pokoju promienie słoneczne obudziły dziewczynę. Claire rozciągnęła się i otworzyła ociężałe powieki.Chciała obudzić zwierzęta gdy zorientowała się że nie jest w swoim domu.
-Gdzie ja jestem?!- pomyślała i rozejrzała się dookoła.
Pokój, w którym była malował się w ciemnych barwach. Samo wyposażenie nie należało do zbyt nowoczesnych ale było bardzo zadbane. Odwróciła głowę na lewo gdzie znajdowało się jedno duże okno. Sądząc po widoku drzew naprzeciwko okna domyśliła się, że znajduje się dość wysoko. Ciekawa tego gdzie się znajduje chciała szybko wstać ale momentalnie runęła na podłogę.
-Ałł... Co tu się dzieje? Czuję się jakbym przynajmniej miała tydzień intensywnego treningu! - w tym czasie dziewczyna z pewnym trudem wstała.
Starała się sobie przypomnieć, co się wydarzyło po tym gdy Matt i Eve opuścili progi jej domu ale miała tylko migawki wspomnień i nie potrafiła tego złożyć w całość. Szła w stronę drzwi, minęła duże lustro po czym cofnęła się do niego.
-Co tu się wyrabia!! Dlaczego ja wyglądam jak egzekutor?! Aaa... No tak, przynajmniej słowa Matta są prawdziwe. - spojrzała na siebie raz jeszcze jak wygląda ale jej czerwone oczy sprawiły w niej odrazę i odeszła.
Podeszła do drzwi i nasłuchiwała kroków. Była tak zmęczona, że nie była w stanie wyczuć żadnej aury. Gdy chciała zdecydować się otworzyć drzwi, ktoś z zewnątrz wpadł na ten pomysł szybciej. Drzwi otwierają się w stronę korytarza więc wpadła bezpośrednio na tę osobę.
-No proszę, miałaś dość siły aby wstać a w dodatku chodzić. No muszę przyznać, że wytrzymała jesteś. -powiedział zadowolony znany jej głos.
Spojrzała do góry na twarz aby się upewnić.
-Gdzie ja jestem dziwny blondynie!- już chciała się odsunąć od mężczyzny ale ciało odmówiło posłuszeństwa.
-Nie przemęczaj się za dużo choć sądzę, że i tak już za późno. Po za tym nie blondyn tylko ja też mam imię. Nazywam się Carl. - odpowiedział żółtooki chłopak.
-Nie obchodzi mnie jak masz na imię! Lepiej powiedz, co mi zrobiłeś i jak ja się tu znalazłam!
-A to ci nowina, nie pamiętasz co się działo wcześniej? Obecnie znajdujesz się w Strefie Egzekutorów, na twoje nieszczęście moja samowolka gdy ponownie poszedłem porozmawiać z tobą, rozgniewała niektórych i postanowili działać szybciej.
-Strefa Egzekutorów?!
-Owszem. Zapowiada się coraz ciekawiej. Na prawdę jesteś interesującą osobą. - odsunął dziewczynę od siebie ale jednocześnie ściskał ją za ramiona.
Przyglądał jej się jak ofierze. Na jego twarzy pojawił się dziwny uśmiech zaś dziewczyna z początku zdziwiona, zaraz po zobaczeniu uśmiechu wyrwała się i odeszła.
-Nie dręcz jej. Masz robotę do skończenia więc nie szukaj sobie więcej obiektów doświadczalnych. -powiedział jakiś głos.
Sylwetka wyłoniła się zza drzwi a Claire ujrzała egzekutora. Miał on długie czarne włosy, związane w kitek i był ubrany równie dostojnie co Carl.
-Wybacz, on tak zawsze do wszystkich.- powiedział z uśmiechem choć dziewczyna spoglądała na niego z obrzydzeniem.
Chłopak zrozumiał jej mimikę twarzy, chwycił Carla za ramię i poszedł. Claire miała tylko jedną myśl w tej chwili w głowie ,,ucieczka''.
-Muszę coś poradzić na to, tylko co? Nie wiem co się stało gdy mnie wzięto siłą tutaj. Sądząc po moim stanie, musiałam bronić się do ostatniego tchu. Jedno mnie tylko zastanawia, czemu ja właściwie nie mam dużych obrażeń? - tak sobie rozmyślała chodząc po tym dużym budynku szukając schodów.
 Zastanawiała się w jaki sposób ucieknie. Zmartwiła ją myśl, że jest sama a wszyscy wokół tacy silni.
-Zadziwiające. Jaki ten budynek jest duży... Zeszłam dwa piętra (po długim szukaniu schodów) a to jeszcze nie jest parter. Spoglądając w dół, wygląda jakbym miała przed sobą jeszcze z pięć pięter a mój pokój nie jest przecież tak wysoko! - usłyszała nagle śmiech za sobą.
-No proszę, szukałem cię bo zbliża się pora kolacji a ty aż tutaj powędrowałaś. Aż tak ci się spieszy na zewnątrz?
-Jakie na zewnątrz?! -wykrzyknęła spanikowana.
-Wybacz mój śmiech ale to wygląda komicznie. Nie codziennie widzi się egzekutora, który jest tak bezmyślny. Każdy z nas wie, że te schody nigdzie nie prowadzą. Dawno temu jeden z naszych przodków nałożył wiele pieczęci na ten budynek, jedna z nich dotyczy wyjścia i wejścia do niego. Jesteś obecnie zbyt słaba bym ci pokazał jak wydostać się z budynku ale wszystko w swoim czasie. Proszę, nie zdziw się gdy będziesz świadkiem dziwnych rzeczy w tym budynku. Można rzec, że on wręcz żyje własnym życiem. Koniec tego gadania, chodź na kolację. - w tym momencie chciał pomóc dziewczynie iść ale ona stanowczo odrzuciła jego pomoc.
-Kolacja? Ja nie chcę jeść jakiś robaków! Co gorsza jak dadzą mi jakiegoś ugotowanego potwora?! -pomyślała ale wbrew plotkom krążących w jej strefie wyglądała ona normalnie.
Po skończonym posiłku dziewczyna tym razem skorzystała z pomocy aby dojść po ciemnym korytarzu do pokoju.
-Na prawdę jesteś zadziwiająca. Jesteś egzekutorem a nawet nie potrafisz widzieć w ciemności. -zaśmiał się chłopak w kitku odprowadzając ją do pokoju.
Gdy Claire weszła do swojego pokoju w pierwszej kolejności narzuciła jakąś płachtę na lustro bo nie miała zamiaru widzieć się w takim stanie.
-Może tutaj nie jest tak strasznie jak się mogło wydawać? Póki co każdy jest dla mnie miły choć nie wiem czy to nie tylko pozory. Jedno jest pewne, widok tak wielu egzekutorów w jadalni i te wszystkie czerwone oczy skierowane w moją stronę gdy weszłam przyprawiły mnie o gęsią skórkę! - wiele jeszcze miała tematów do zastanowienia ale sen ją przezwyciężył.