Rozdział 45 - Wyjście na zewnątrz.

Minął tydzień odkąd Claire jest w Strefie Egzekutorów. W tym czasie zregenerowała się w znacznym stopniu (ale jeszcze trochę jej brakuje do pełni sił). Pomimo swojej niechęci udało jej się przyzwyczaić do nowych warunków życia. Tymczasem nastał ranek, dzień zapowiadał się jak każdy inny. Dziewczyna wstała, ubrała się i chciała jak co dzień pójść do biblioteki jednak na korytarzu napotkała Carla. Chwycił dziewczynę za ramię, pociągnął za sobą i ruszyli w stronę schodów.
-Co ty robisz?! Puszczaj! Przecież nie da się od tak zejść z tych schodów! - powiedziała gdy tylko zauważyła, że mężczyzna objął ją i zaczął schodzić ze schodów.
Szykowała się na trzy piętra szarpaniny z nim ale ku jej zdziwieniu gdy tylko spojrzała przed siebie była już na zewnątrz.
-Po co się tak kręciłaś? Doskonale wiem o schodach.[...]- lecz dziewczyna nie słuchała i spoglądała dookoła siebie.Była dość zdziwiona tym co widziała. Z opowieści, które krążyły u niej, miała zastać wielkie luksusy i wszechobecny dobrobyt. Rzeczywistość jednak ją zadziwiła i zdumiała. Pomimo takiej wielkiej siły jaką władali egzekutorzy, ich społeczeństwo było zacofane. Wszystko dookoła było wykonane w starym stylu. Carl widząc zadziwienie dziewczyny nie zamierzał czekać aż się ocknie i szarpnął ją za sobą. Zdziwiona posłusznie poszła za nim przyglądając się wszystkiemu dookoła. Po drodze nic nie rozmawiali. Doszli do wielkiej polany, która wyglądała jak pole treningowe.
-Pokaż na co cie stać chyba, że wolisz stać się moim obiektem badawczym.- odezwał się blondyn.
-Jakim obiektem?! Nie chcę być królikiem doświadczalnym! Mam przejść jakieś szkolenie? - chciała zadać jeszcze więcej pytań ale nie zdążyła.
-No proszę... Myślałem, że dowiedziałaś się w końcu przez ten tydzień po co tu jesteś. Czego tak się obawiasz, tych czerwonych oczu?- powiedział z źle wróżącym uśmiechem.
-Skąd mam wiedzieć czemu tu jestem? Oczywiście, że nie miałam odwagi się zapytać!
-Interesujące. Pozwól, że ci powiem. Wiesz, że egzekutorzy działają inaczej niż dwie pozostałe strefy? Oni nie skupiają się na technologiach, wolą doskonalić samych siebie. Nie mają czasu na wiele rzeczy, ponieważ dużo czasu poświęcają treningom. Zauważ, że oprócz zwykłych czerwonookich, którzy zajmują się podstawowymi rzeczami jak obsługa sklepu czy rolnictwo są tu praktycznie pustki.
-Proszę do szczegółu, to nie tłumaczy mojej obecności na tych ziemiach. - powiedziała stanowczo.
-Jak sobie chcesz. Egzekutorzy chcą być mimo wszystko wciąż silniejszy, zatem oprócz własnych sił potrzebują też cudzych. W tym celu zaczęli polować na takich jak my. Oprócz nas jest tu jeszcze paru takich samych. W dodatku... Oj chyba znów mi język gada głupoty. Przechodząc do sedna sprawy, mam poprowadzić twoje szkolenie i wydobyć twoją prawdziwą moc. - powiedział i spojrzał się znów na dziewczynę jak tego pierwszego dnia, niczym wilk na owcę.
-Moją prawdziwą moc? -spytała zmieszana. 
-Owszem. Masz pecha, że jako egzekutor dostałaś jedną z najpowszechniejszych mocy czyli żywioł ognia. Nie oznacza to jednak tragedii. Nie zapominaj, że zakazane dzieci generują własną moc. No muszę przyznać, że jak na początkującą osobę tydzień temu dałaś niezłe przedstawienie. Koniec gadania, pokaż ile potrafisz w takim stanie.
-Pokazałam własną moc?! - lecz nic już nie zdołała powiedzieć bo blondyn zaczął atakować.
Dziewczyna zrobiła parę zgrabnych uników po czym przeszła do kontrataku. Jej ciosy nie były tak silne jak zawsze. Carl ciągle powtarzał dziewczynie, że ma podążyć za instynktem ale ona nic nie zrozumiała z tego. Po tych wszystkich zablokowanych ciosach z tak dużą łatwością w końcu powalił ją na ziemie, odszedł kawałek, poczekał aż dziewczyna wstanie i ruszył z powrotem w stronę budynku(czarnowłosa Claire podążyła za nim). Długo nic nie mówili do siebie aż w końcu gdy dochodzili do budynku gdzie dziewczyna mieszkała, blondyn przemówił.
-Tylko na tyle cie stać w tym stanie? Jesteś do niczego... Nie mam nawet ochoty szkolić kogoś takiego jak ty. Odpocznij jeszcze trochę i zaczniemy od początku. Na razie. -powiedział to po czym wszedł do budynku.
Dziewczyna chciała zrobić to samo lecz gdy tylko uchyliła drzwi, przypomniała sobie, że tak łatwo nie wejdzie. Wkurzyła się na Carla i zdała sobie sprawę, że musi znaleźć kogoś kto mieszka tu i pomoże jej wejść do środka. Chodziła długo nie mogąc nikogo znaleźć aż w końcu się zmęczyła, odeszła od budynku do najbliżej ławki i usiadła. Dopiero teraz widzi ogrom budynku a zarazem jego piękno, była to stara ale nigdzie nie spotkana przez nią architektura.
-Och, co ty tutaj robisz? - zapytała się obca dziewczyna.
Dziewczyna odwróciła głowę w stronę osoby, z której dochodził głos. Widziała w niej swoją przyjaciółkę Eve. Jej włosy były równie zielone co jej z tą różnicą, że u nieznajomej sięgały aż do ziemi. Ubrana w skromną ale schludną białą sukienkę. Jej twarz biła na odległość podobieństwem do sztucznej nadprzyrodzonej. Jej uwagę zwróciły żółte oczy.
-Kim ty właściwie jesteś? - ze zdziwieniem skierowała to pytanie do przybyłej.