Rozdział 56 - Rozmowa.

Długo trwała ta cisza. W końcu Simon oprzytomniał słysząc burczenie w brzuchu dziewczyny. Spojrzał na nią a ona zawstydziła się.
-Jesteś? Głodna? W sumie, sam również zrobiłem się głodny.
Nagle ławka rozdzieliła się na dwie części i powstały z nich krzesła. Zrobiło się ciemno po czym oczom dziewczyny ukazała się dostojna sala obiadowa. Siedzieli na pięknych krzesłach przy ogromnym stole z wieloma daniami.
-To pan może materializować jedzenie? - zapytała zdziwiona.
-Można tak to nazwać, tylko że moje jest inne. Smakuje tak jak zwykłe, organizm otrzymuje składniki odżywcze ale również dodaje mocy do obiegu w organizmie.
-Na prawdę? Jak daleko sięgają pana możliwości? Aż strach pomyśleć!
-Nie moje możliwości, jestem tu uwięziony ale wraz z zamknięciem nabyłem wiele nowych zdolności. A teraz jedz co tylko chcesz.
-Dziękuję. -powiedziała z radością.
Po skończonym posiłku dziewczyna zabrała głos:
-Jest pan niesamowity, może mógłby pan zostać moim trenerem a nie Carl?
-Przykro mi, ale ja w życiu nikogo nie uczyłem walczyć...
-Och, rozumiem...
Czas mijał a oboje egzekutorzy nadal prowadziła ze sobą rozmowę, wydawałoby się że mogłaby trwać wiecznie.
-Która to już godzina. Powinnaś wrócić do siebie. Pewnie tego nie wiesz ale jest już 22.
-To już tak późno się zrobiło? - zdziwiła się ale mężczyzna nie miał zamiaru zwlekać i momentalnie  znaleźli się pomiędzy drzwiami.
Claire chciała coś jeszcze powiedzieć ale mężczyzna popchnął ją w stronę drzwi, które same się otworzyły. Znalazła się na znanym jej korytarzu.
-Kto by się spodziewał, że pan Simon może być taką gadułą? - pomyślała idąc w stronę swojego pokoju.
Zabrała swoje rzeczy i poszła w stronę łazienki. Gdy tylko wróciła nie zamierzała tracić czasu i ponownie połączyć się z Makaronem aby więcej jej opowiedział o zaistniałej sytuacji. Pierwsza próba była daremna, druga również, dopiero za piątym razem udało jej się.
-Makaronie?! Słyszysz mnie? Powiedz, co się tak właściwie stało!
-Claire, mówiłem Ci żebyś zerwała kontrakt...
-Przestań wygadywać takie głupoty! Swoją drogą ostatnio udało mi się połączyć z Klopsikem.
-Co u niego? Wszystko w porządku?!
-Spokojnie, póki co trzyma się dobrze. Powiedział, że nie mamy niczego kombinować aby go odbić. W której części właściwie znajduje się Klops?
-Nie ma mowy abym siedział bezczynnie, gdy mój przyjaciel cierpi... Skoro jesteś również gotowa, w takim razie zaraz powiem ci, gdzie się znajduje. Zapytam się Leo. -nastała chwila ciszy ze strony lisa.
-To on tak się wyrywa do ratowania a nie wie gdzie się znajduje? -pomyślała. 
-Według informacji, które posiada Leo, to nasz poczciwy pies znajduje się w jakimś znaczącym i wyróżniającym się budynku.
-Niech to... Jeżeli mówi prawdę, to znajduję się w najbardziej strzeżonym budynku jaki może być w tej strefie czyli moje miejsce zamieszkania...
-Tak jak mówił Leo. Pewnie to ten budynek z pieczęcią... Daj mi i Leo trochę czasu, to obmyślimy plan. Skontaktuję się z tobą niedługo o tej samej porze. Także do usłyszenia Claire. Trzymaj się do tego czasu! - powiedział entuzjastycznie.
-Zaczekaj, kim właściwie jest Leo?! - lis nie odpowiedział już nic.
Dziewczyna nie mogła zasnąć, rozmyślała o planie Makarona oraz o potencjalnym pochodzeniu Leo. Jej zdaniem był kimś z pokroju demonicznych zwierząt, tylko imię jej się nie zgadzało, było dość odmienne. Zastanawiała się jak we dwójkę chcą się dostać do strefy egzekutorów a później razem w trójkę odbić Klopsa i cało wyjść z tego. Zaczęła się martwić. Pomimo zaniku pamięci miała poczucie winy, że niepotrzebnie musiała wtedy przywołać swoje zwierzęta.
-O mój losie! Nie pomyślałam o równie ważnej rzeczy w tym planie... Będę musiała znów stanąć przeciwko panu Simonowi a jest taki miły dla mnie... Nie chcę sprawiać mu przykrości... Ciężko widzę to wszystko...
Dziewczyna ,,rozkręciła się'' i zaczęła myśleć o wszystkim na raz. Minęła znaczna część nocy a ona dopiero zasnęła.